fbpx

Mijn ayahuasca-ceremonie: het is echt een helpend medicijn

Giel Beelen blogt elke twee weken voor wendyonline.nl over zijn spirituele zoektocht. Dit keer vertelt hij over plantmedicijnen en de Ayahuasca-ceremonie die hij onderging. Ik ga hier geen nieuwe gewoonte of verslaving van maken, maar de wereld van zogenaamde plantenmedicijnen fascineert me wel. Het is niet leuk, het is ook zeker niet nodig (met zelf naar binnen kijken en mediteren kun je ongetwijfeld ook deze staat bereiken), maar het is echt een helpend medicijn.’ 

Ik had nooit gedacht dat ik advies over geestverruimende middelen zou geven. Aan de andere kant ben ik altijd open en informatief geweest over drugs. In 2000 maakte ik ’s nachts een radioserie ‘De Dopeshow’ waarin elke week een andere drug centraal stond. Los van alcohol en weed was het voor mij allemaal nieuw. Er was voorlichting, er waren luisteraars die gebruikten en ik besloot in de show of ik het middel wel of niet live ging gebruiken. Heroïne en paddenstoelen durfde ik niet. Het is m’n enige keer ooit cocaïne geweest (ik kon de volgende dag terugluisteren wat voor een opgeblazen ego ik was geworden ). Ik heb daarna nog wel een paar keer MDMA gebruikt want dat vond ik een geweldige ervaring. Ik ging namelijk tijdens de treinreis naar huis ineens met wildvreemden communiceren (wat ik echt nooit durf!). Ook rookte ik DMT waardoor ik een kwartier lang out op de grond zat (tijdens de radioshow!) en ik in een wereld van groene mannetjes verzeild raakte.
Dat leek me niet echt voor herhaling vatbaar tot recent..

Verslaving

Alcohol deed ik tot m’n 30etrouwens nooit want ik was ‘een blower’. Daarna bleek dat niet voor niks want toen ik in een restaurant toch een keer een dessertwijntje nam was daarna het hek van de dam. Ik ken geen grenzen namelijk. Blowen ging subtiel van ‘in het weekend met vrienden’ naar ook in m’n eentje. En zo werd het zelfmedicatie voor m’n ADD en andere mentale struggles. Niet in grote hoeveelheden (ik kocht altijd een voorgedraaide joint) maar laat ik gewoon eerlijk zijn: het werd een verslaving. En zeker een reden dat m’n relatie op de klippen liep.

In mijn zoektocht naar een optimaler en gezonder leven was het me op een gegeven moment duidelijk dat ik moest stoppen met drank en drugs. Wat een domme uitspraak is trouwens want drank = drugs. Het was vooral dat ik echt moest voelen dat ik niks aan mezelf hoef toe te voegen om meer mezelf te zijn. Daarom heb ik in eerste instantie heel erg getwijfeld of ik Ayahuasca zou proberen. Aya is die ‘drugs’ waar je misschien wel eens van gehoord heb door allerlei crazy verhalen. Je gaat er van kotsen en hallucineren. In de wereld van zelfontwikkeling en spiritualiteit, waar ik me met m’n podcast Kukuru helemaal in ondergedompeld heb, kwam het vaak ter sprake. Niet onder de noemer drugs maar onder de term: plantenmedicijn. En zoals dat dan ‘toevallig’ gaat kwam ineens Xander op m’n pad. Een hele lieve wijze man die eigenlijk dat soort ceremonies niet meer begeleid maar door de doelstelling van Kukuru wel een uitzondering wilde maken. Dus ik ging het doen.

Reis naar mezelf als klein jongetje

Alleen al de weg naar de bewuste dag toe was iets heiligs. Je hebt een dieet waarbij je zo puur mogelijk eet (dus geen koffie, vlees of dat soort dingen). En je vast de dag vantevoren en gaat dan compleet in het wit (mensen die me kennen weten dat ik dat helemaal niet heb) naar de ruimte toe.

Het is moeilijk om te omschrijven zonder een hele zweverige guy te worden maar ik ga het proberen. Technisch gezien neem je een drankje met DMT (wat ik dus al 20 jaar geleden een keer deed) in combi met MAO remmers. Technisch verhaal maar dan wordt je pijnappelklier (ook wel bekend als derde oog) beter gestimuleerd. Kijk of luister online m’n gesprek met Xander als je meer wilt weten. Zoals hij zo mooi omschrijft ben je even in de bibliotheek van al je opgeslagen gedachten (waarvan je niet meer wist dat je ze had!).

Liggend op de grond zag ik (met m’n ogen dicht) alle kleuren van de regenboog en de mooiste geometrische figuren bewegen. Ik kwam vooral in een reis naar mezelf als klein jongetje. Ik voelde me weer echt zo en zag beelden die ik me daarvoor echt niet meer kon herinneren. Dat had vast te maken met mijn uitgesproken intentie om een beetje zelfliefde te ontwikkelen. Die term gaf me altijd rillingen want hoezo zou je op jezelf geilen?

We zijn inmiddels 10 weken verder en ik voel nog steeds de kleine Giel in me. Iets dat me meer dan ooit heeft doen beseffen waar ik vandaan kom, waardoor ik oprecht iets van zelfcompassie voel. En dat is dus zelfliefde.

Aanrader

En wat het verder met me gedaan heeft? Er is nog steeds meer ruimte in mijn hoofd (sorry dat kan ik echt niet anders omschrijven) en heb nu los van welk verdovend middel dan ook zelfs geen slokje cola meer gedronken. Nou, dat heb ik oprecht sinds m’n 10eniet meer meegemaakt.

Ik ga hier geen nieuwe gewoonte of verslaving van maken hoor. Maar de wereld van zogenaamde plantenmedicijnen fascineert me wel. Het is niet leuk, het is ook zeker niet nodig (met zelf naar binnen kijken en mediteren kun je ongetwijfeld ook deze staat bereiken), maar het is echt een helpend medicijn. Wat ik gevoeld heb is een connectie met deze hele natuurwereld. Alles is 1. En een gezonde afstand van allerlei concepten die wij als mens in de loop van de jaren bedacht hebben.

Wat ik nooit gedacht had te zou gaan schrijven is dat ik het je oprecht aanraad. Ik geloof namelijk oprecht dat de wereld een stukje mooier zou worden als meer mensen dit zouden doen.

Scroll naar boven